ਬਲੌਗ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ

ਕਲ ਬੈਠੇ-ਬੈਠੇ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਸਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਬਲੌਗ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਕੁਜ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਤਿਨ ਆਰਟੀਕਲ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸਤੌਰ ਤੇ ਮੈਂ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਆਖ਼ਰ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਤਕ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਪਹੁੰਚੇ। 

ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫੇਸਬੁੱਕ ਉੱਤੇ ਮੀਮਜ਼ (memes) ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਇਕ ਖਿਆਲ ਆਇਆ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕਿਉਂ ਨਾ ਕਿਸੇ ਪੇਜ ਦੇ ਸੰਚਾਲਕ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। 

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਇੰਟਰਨੇਟ ਉੱਤੇ ਚੁਟਕਲੇ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕੁਜ ਪਾਉਣ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸੰਕੋਚ ਜਾਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਮੈਂ ਵਿਚਾਰਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਾਤਰ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਆਈਨਾ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜੱਥੇਬੰਦੀ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਲਿਖ ਰਿਹਾ। ਨਾ ਹੀ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦਲ ਦੇ ਲਈ ਜਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਮਸਲੇ ਦਾ ਰਾਜਨੀਤੀਕਰਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ। ਨਾ ਇਸ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਨਿੱਜੀ ਲਾਭ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲਿਖੇ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪੈਸੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੰਗ ਰਿਹਾ। ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕੋਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾੜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਿਖਦਾ।        

ਫਿਰ ਮੈਂ ਇਕ ਅਰਜ਼ੀ ਲਿਖੀ ਤੇ ਇਕ ਪੇਜ ਦੇ ਪਰਬੰਧਕ ਨੂੰ ਭੇਜੀ। ਅਰਜ਼ੀ ਹੇਠ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। 

ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਲਈ ਮੈਂ ਕੁਝ ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੇਰੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਵਿਅਰਥ ਰਹੀਆਂ।

ਅਰਜ਼ੀ:

ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਸੰਚਾਲਕ

ਅਦਾਬ, ਨਮਸਤੇ, ਸਤਸ੍ਰੀਕਾਲ।

ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ ਦਾ ਮੁਰੀਦ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਮਗਰੀ ਪੋਸਟ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜੋ ਇਸ ਨੂੰ ਵੇਖਣ/ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ 'ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ।

ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਨਿਤਿਸ਼ ਕਪੂਰ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਸ਼ੌਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਲਿਖਦਾ ਹਾਂ।   

ਅਸੀਂ ਸਮਾਜ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਅੱਜ ਇੱਕ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਅਤੇ ਅਰਾਜਕਤਾ ਦੇ ਗਵਾਹ ਹਾਂ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਕਿ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਇਕ ਰਿਕਾਰਡ ਉੱਚੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹੈ। ਚੁਸਤ, ਕਾਬਲ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਨੌਜਵਾਨ ਘੱਟ ਤਨਖਾਹਾਂ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਗਲਤ ਪ੍ਰਚਾਰ ਅਤੇ ਸ਼ੱਕੀ ਅੰਕੜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਪੜਾਅ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਸਲ ਕਾਬਲੀਅਤ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮਾਮਲੇ ਗਲੀਚੇ ਹੇਠਾਂ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਲੋਕ ਸੱਚਾਈ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਜਾਤੀ ਅਤੇ ਧਰਮ ਦੇ ਮਾਮੂਲੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਤੇ ਸਾਡੇ ਅਚੇਤ ਮਨ ਵਿਚ ਇਕ ਡਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਮੰਨਣ ਵਿਚ ਅਸਫਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ।

ਮੈਂ ਕੁਝ ਲੇਖ ਲਿਖੇ ਹਨ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੇਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮੈਂ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਮੌਜੂਦਾ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਮੇਰੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਹੈ। ਮੈਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਵਾਂਗਾ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਿੰਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੇਜ ਅਤੇ ਵੈਬਸਾਈਟ ਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰੋ। ਕੋਈ ਆਖਰੀ ਫੈਸਲਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਸੀਂ ਲੇਖ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹੋ।      

1. The Story of Ad hoc Professors (ਕੱਚੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰਾਂ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ) 
https://nitishkapur.blogspot.com/2019/09/the-story-of-ad-hoc-professors.html 
2. Student Elections: An Ugly Battleground?
https://nitishkapur.blogspot.com/2019/09/student-elections-ugly-battleground.html 
3. Has Contemporary Education Wandered Away from its Course? 
https://nitishkapur.blogspot.com/2019/09/has-contemporary-education-wandered.html

ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਜਾਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲਿਖਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕੀ ਇਕ ਅਣਜਾਣ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਕੁਝ ਲੇਖ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਣਗੇ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਵੀ ਆਉਣਗੇ ਅਤੇ ਨਾਲ ਜੁੜਨਗੇ।    

ਮੈਂ ਇਹ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪੇਜ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਆਬਾਦੀ 20-30 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਸਮੂਹ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਵਾਨ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਵੀਡੀਓ, ਚੁਟਕਲੇ, ਆਦਿ ਸਾਂਝੇ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਸਾਡੀ ਤਣਾਅ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੰਭੀਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਭਟਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿਚ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।

ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮੇਰਾ ਉਦੇਸ਼ ਇਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਪੈਸਾ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਫੈਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ। 

ਮੈਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਵੀ ਇਸ ਨੇਕ ਕੰਮ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੋਗੇ। ਤੁਹਾਡਾ ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੇਵੇਗਾ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਲਿਆਵੇਗਾ।

ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਬਲੌਗ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲੇਖ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਜਾਪਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ ਪਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦੋ। 

ਮੈਂ ਅੰਤਲਾ ਫੈਸਲਾ ਤੁਹਾਡੀ ਸਮਝਦਾਰੀ 'ਤੇ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ। 

ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਜਵਾਬ ਸੁਣਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਹੈ।

ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ

ਨਿਤਿਸ਼ ਕਪੂਰ

Nitish Kapur

P.S. 
After publishing this blog I opened it to see for any formatting errors. A dialog box popped up that offered to translate the article. I clicked on the 'Translate' button and witnessed the funniest, worst, and most erroneous translation that could have been done. It was too funny and comical that I could not resist sharing it. Très drôle! Read it here.
Moral of the story: Don't trust Google Translate.